เครื่องวัดเสียง

เครื่องวัดเสียง คืออุปกรณ์ที่แปลงสัญญาณเสียงเป็นสัญญาณไฟฟ้า (Electro-acoustics) มีหน่วยเป็น เดซิเบล (DB) เครื่องมือวัดเสียงมีหลายชนิดถูกสร้างขึ้นให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการวัดปริมาณทางเสียงที่แตกต่างกัน
ชนิดของเครื่องวัดเสียง
1.  Sound Level meter (เครื่องวัดระดับเสียง)
เป็นเครื่องมือสำหรับวัดความดังของเสียง หลักการทำงานคือไมโครโฟนจะเปลี่ยนสัญญาณเสียงเป็นสัญญาณไฟฟ้าและทำการ ขยายสัญญาณโดยวงจรขยาย หลังจากนั้นสัญญานจะถูกป้อนผ่านวงจรถ่วงน้ำหนัก (A, B, C and D weightings) หรือวงจรกรองความถี่ ต่อมาจะทำการขยายสัญญาณอีกครั้งเพื่อแสดงผล
2.  Impulsive or Impact Noise Meter (เครื่องวัดเสียงกระแทก)
เป็นเครื่องมือที่สามารถอ่านค่าสูงสุดของเสียงได้ทันที ในระยะเวลาสั้นได้  เช่น เสียงเครื่องบินรบ เสียงระเบิด เสียงตอกเสาเข็ม ซึ่งเครื่องมือวัดเสียงโดยทั่วไปมีความไวต่อการสนองต่อเสียงเหล่านี้ไม่เพียงพอ
3. Noise dosimeter (เครื่องวัดปริมาณเสียงสะสม)
เป็นเครื่องมือที่ใช้สำหรับบันทึกปริมาณเสียงสะสมและค่าเฉลี่ย ของการสัมผัสเสียงที่มีระดับความดังที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและไม่คงที่
4. Frequency Analyzer (เครื่องวิเคราะห์ความถี่ของเสียง)
เป็นเครื่องมือวิเคราะห์ความถี่เสียงและการกระจายของพลังงานเสียงที่ความถี่ต่าง ๆ ของแหล่งกำเนิดโดยทั่วไปแบ่งออกเป็น 10  แถบ (Band) คือ 31.5Hz, 63Hz, 125Hz, 250Hz, 500Hz, 1KHz, 2KHz, 4KHz, 8KHz, 16KHz เครื่องมือวิเคราะห์ความถี่เสียงถูกใช้ในการวางแผนการควบคุมเสียง (Noise Control)
เครื่องกำเนิดเสียงมาตรฐาน (Sound Calibrator)
เป็นอุปกรณ์กำเนิดเสียงมีอยู่ด้วยกัน 2 ชนิด  ได้แก่
1. Acoustical Calibrator
ระดับความดังของเสียงที่ให้กําเนิดคือ 84dB, 94dB, 104dB หรือ 114dB ที่ความถี่ 1kHz
Multifre-quency Acoustic Calibrator ให้กําเนิดเสียงที่ 94dB, 104dB และ 114dB ที่ความถี่ตั้งแต่ 31.5Hz ถึง 16.0kHz (1 Octave Step)
2. Pistonphone
ระดับความดังของเสียงที่ให้กําเนิดคือ 114dB หรือ 124dB ที่ ความถี่ 250Hz